Deurenproject

Het Groninger Museum is een niet te missen architectonisch gebouwencomplex in de stad. Het wordt gezien als een van de hoogtepunten van het postmodernisme. Het is ontworpen door Alessandro Mendini als hoofdarchitect en werd in 1994 opgeleverd. De deur, waar het in dit project toch om gaat, is gesitueerd in de kenmerkende gele (‘gouden’) toren. Deze deur vond Ronne eigenlijk niet zo interessant. Iedere keer als ze er langs liep van het station naar de academie keek ze er wel naar. Meestal stond ie open, en dan zag je er sowieso niet veel van. Maar op een dag…. De deur was dicht en de zon scheen volop. De toren schitterde in de zon, omlijst door de helderblauwe lucht. En de deur… Deze bleek opeens hartstikke rood te kleuren in het zonlicht. Ja. Nu was ook de deur het waard om als houtsnede vastgelegd te worden. Red-Yellow-en Blue… kom maar op!

De tuinstraat ligt aan de rand van het centrum van Groningen, aan de overkant van het Schuitendiep. Het is een heel oude straat waar mejuffrouw Magdalena Wilhelmina de Ranitz in 1865 een huis huurde (nu tuinstraat 7) om daar een weesmeisje en een sociale vrouw in onder te brengen. In 1881 ontstond daaruit een vereniging: de Vereeniging Doorgangshuis.

Voor Ronne was de middelste deur op de houtsnede, Tuinstraat 38B, ook een soort van opvanglocatie en zeker toevluchtsoord. Want ze mocht daar altijd slapen tijdens de jaren op de Klassieke Academie. Dat maakte het heel wat aangenamer om meerdere dagen achtereen in Groningen lessen te volgen.

Pictura is een kunstlievend genootschap, opgericht in 1832. Na bijna honderd jaar geen eigen pand te bezitten, kreeg Pictura in 1934 het huidige pand in bezit, toen het door F.F. Beukema aan het genootschap werd geschonken. Ook de grote verbouwing die toen plaatsvond nam hij voor zijn rekening. De bovenzaal van Pictura (de Beukemazaal) is naar hem vernoemd, al wilde hij zelf eigenlijk volledig anoniem blijven. In 2020 is de vereniging veranderd in een stichting.

Het oudste gedeelte van het gebouw stamt uit de 14^e eeuw. Het was toen de pastorie (weem) van de Sint-Walburgkerk. Later is het in gebruik geweest als gewoon woonhuis. In de 18e eeuw kreeg de voorgevel een geheel nieuw aanzicht, in Lodewijk XV-stijl. Ook het interieur werd toen in die stijl geheel vernieuwd. Pictura heeft twee ingangen: de hoofdingang aan de Sint Walburgstraat en de oude ingang aan het Martinikerkhof.

Als je vanuit het station naar links loopt zie je Huize Tavenier direct aan de overkant liggen; het markante witte gebouw in Jugendstil-stijl, dat ook nu nog de aandacht op zich weet te vestigen, met de verschillende aangezichten aan alle kanten, versierde uitbouwtjes, dakkapellen en de prachtige deur- en raampartijen.

In 1903 gaf Jacomijna Hooites Meursing, de rijke weduwe van een van de mede-oprichters van een van de eerste  strokartonfabrieken in Nederland, de architect A. Th. van Elmpt opdracht een villa voor haar te ontwerpen voor de kavel die ze had gekocht aan het Verbindingskanaal. In 1905 betrok ze de villa die ze ‘Villa Vredenrust’ noemde, maar overleed slechts vijf jaar later. Het bleef familiebezit tot het in 1947 in de verkoop kwam en werd verbouwd tot kraamkliniek voor het Diaconessenhuis van Groningen. Zij hebben er van 1949 tot 1981 ingezeten. Toen de kraamkliniek geopend werd kreeg het de naam ‘Huize Tavenier’, naar zuster Tavenier, die het Diaconessenhuis mee groot had gemaakt en net met pensioen ging. Er zijn zo’n 27.000 Groningers  geboren in deze villa. Tegenwoordig is het ín bezit van een verzekeraar en houden er verschillende bedrijven kantoor.   

Dit pand aan het Gedempte Zuiderdiep is gebouwd in 1915, en is een gemeentelijk monument. Tegenwoordig is er Buurtzorg Groningen Centrum in gehuisvest. Het Zuiderdiep was vroeger een gracht, waarop schepen met handelswaar van en naar de stad voeren. Ook waren de grachten van groot belang voor de watervoorziening en de riolering. Het zuiderdiep werd in 1637 in gebruik genomen, waarmee uitbreiding van de stad Groningen mogelijk werd. Maar in 1880 werd het gedempt, omdat nieuwe vormen van vervoer van handelswaren, water en riool nu mogelijk waren geworden. Tegenwoordig zijn er wel weer mensen die pleiten om de grachten weer als gracht in gebruik te nemen, nu de waterafvoer in steden een steeds groter probleem wordt. Want door de historie loopt al het water richting het Zuiderdiep, met natte kelders tot gevolg bij extreme waterval.

Als je voor het pand staat kun je ook nog iets anders zien, namelijk boven de deur, tussen de ramen zie je kogelgaten. Deze zijn ontstaan tijdens de bevrijding van de stad Groningen in april 1945. Er is toen zwaar gevochten om de bezetter de verdrijven.